büyücü
Turkish edit
Etymology edit
Inherited from Ottoman Turkish بوكوجی. By surface analysis, büyü (“magic”) + -cü (occupational suffix).
Pronunciation edit
Noun edit
büyücü (definite accusative büyücüyü, plural büyücüler)
Declension edit
Derived terms edit
Further reading edit
- Ayverdi, İlhan (2010) “büyücü”, in Misalli Büyük Türkçe Sözlük, a reviewed and expanded single-volume edition, Istanbul: Kubbealtı Neşriyatı