beatyfikacyjny

Polish

Etymology

From beatyfikacja +‎ -ny.

Pronunciation

• IPA^(key): /bɛ.a.tɨ.fi.kaˈt͡sɨj.nɨ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɨjnɨ
• Syllabification: be‧a‧ty‧fi‧ka‧cyj‧ny

Adjective

beatyfikacyjny (not comparable, no derived adverb)

1. (relational, Roman Catholicism) beatification

Declension

Declension of beatyfikacyjny (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	beatyfikacyjny		beatyfikacyjna	beatyfikacyjne	beatyfikacyjni	beatyfikacyjne
genitive	beatyfikacyjnego		beatyfikacyjnej	beatyfikacyjnego	beatyfikacyjnych
dative	beatyfikacyjnemu		beatyfikacyjnej	beatyfikacyjnemu	beatyfikacyjnym
accusative	beatyfikacyjnego	beatyfikacyjny	beatyfikacyjną	beatyfikacyjne	beatyfikacyjnych	beatyfikacyjne
instrumental	beatyfikacyjnym		beatyfikacyjną	beatyfikacyjnym	beatyfikacyjnymi
locative	beatyfikacyjnym		beatyfikacyjnej	beatyfikacyjnym	beatyfikacyjnych

Related terms

noun

• beatyfikacja

 

verb

• beatyfikować impf or pf

 

Further reading

• beatyfikacyjny in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• beatyfikacyjny in Polish dictionaries at PWN