biðill

Icelandic

Etymology

From biðja +‎ -ill.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈpɪːðɪtl/
• Rhymes: -ɪːðɪtl

Noun

biðill m (genitive singular biðils, nominative plural biðlar)

1. suitor, wooer

Declension

declension of biðill

m-s1	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	biðill	biðillinn	biðlar	biðlarnir
accusative	biðil	biðilinn	biðla	biðlana
dative	biðli	biðlinum	biðlum	biðlunum
genitive	biðils	biðilsins	biðla	biðlanna