Latin edit

Etymology edit

From bi- +‎ caudatus.

Pronunciation edit

Adjective edit

bicaudātus (feminine bicaudāta, neuter bicaudātum); first/second-declension adjective

  1. two-tailed

Declension edit

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative bicaudātus bicaudāta bicaudātum bicaudātī bicaudātae bicaudāta
Genitive bicaudātī bicaudātae bicaudātī bicaudātōrum bicaudātārum bicaudātōrum
Dative bicaudātō bicaudātō bicaudātīs
Accusative bicaudātum bicaudātam bicaudātum bicaudātōs bicaudātās bicaudāta
Ablative bicaudātō bicaudātā bicaudātō bicaudātīs
Vocative bicaudāte bicaudāta bicaudātum bicaudātī bicaudātae bicaudāta

References edit

  • bicaudatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • bicaudatus in Ramminger, Johann (2016 July 16 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016