bifurkacja

See also: bifurkacją

Polish

Etymology

Borrowed from French bifurcation. First attested in 1868.

Pronunciation

• IPA^(key): /bi.furˈkat͡s.ja/
• Rhymes: -at͡sja
• Syllabification: bi‧fur‧kac‧ja

Noun

bifurkacja f (related adjective bifurkacyjny)

1. bifurcation (act of branching or dividing in two)
2. bifurcation (place where two roads, tributaries, etc., part or meet)

   Synonym: rozwidlenie

Declension

Declension of bifurkacja

	singular	plural
nominative	bifurkacja	bifurkacje
genitive	bifurkacji	bifurkacji/bifurkacyj (archaic)
dative	bifurkacji	bifurkacjom
accusative	bifurkację	bifurkacje
instrumental	bifurkacją	bifurkacjami
locative	bifurkacji	bifurkacjach
vocative	bifurkacjo	bifurkacje

Further reading

• bifurkacja in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• bifurkacja in Polish dictionaries at PWN