bigamiczny

Polish

Etymology

From bigamia +‎ -ny. First attested in 1859.

Pronunciation

• IPA^(key): /bi.ɡaˈmit͡ʂ.nɨ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -it͡ʂnɨ
• Syllabification: bi‧ga‧micz‧ny

Adjective

bigamiczny (not comparable, derived adverb bigamicznie)

1. (relational) bigamous

   związek bigamiczny ― a bigamous relationship

Declension

Declension of bigamiczny (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	bigamiczny		bigamiczna	bigamiczne	bigamiczni	bigamiczne
genitive	bigamicznego		bigamicznej	bigamicznego	bigamicznych
dative	bigamicznemu		bigamicznej	bigamicznemu	bigamicznym
accusative	bigamicznego	bigamiczny	bigamiczną	bigamiczne	bigamicznych	bigamiczne
instrumental	bigamicznym		bigamiczną	bigamicznym	bigamicznymi
locative	bigamicznym		bigamicznej	bigamicznym	bigamicznych

Related terms

nouns

• bigamia
• bigamista
• bigamistka

 

Further reading

• bigamiczny in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• bigamiczny in Polish dictionaries at PWN