bilivan
Old Dutch edit
Etymology edit
From Proto-Germanic *bilībaną.
Verb edit
bilīvan
Inflection edit
Conjugation of bilīvan (strong class 1)
infinitive | bilīvan | |
---|---|---|
indicative | present | past |
1st person singular | bilīvu | bileif |
2nd person singular | bilīvis, bilīvist | bilivi |
3rd person singular | bilīvit | bileif |
1st person plural | bilīvon | bilivun |
2nd person plural | bilīvet | bilivut |
3rd person plural | bilīvunt | bilivun |
subjunctive | present | past |
1st person singular | bilīve | bilivi |
2nd person singular | bilīves, bilīvest | bilivis, bilivist |
3rd person singular | bilīve | bilivi |
1st person plural | bilīven | bilivin |
2nd person plural | bilīvet | bilivit |
3rd person plural | bilīvent | bilivint |
imperative | present | |
singular | bilīv | |
plural | bilīvet | |
participle | present | past |
bilīvandi | bilivon |
Descendants edit
- Middle Dutch: bliven
Further reading edit
- “bilīvan”, in Oudnederlands Woordenboek, 2012
Old Saxon edit
Alternative forms edit
Etymology edit
From Proto-Germanic *bilībaną.
Pronunciation edit
Verb edit
bilīvan
Conjugation edit
Conjugation of bilīvan (strong class 1)
infinitive | bilīvan | |
---|---|---|
indicative | present | past |
1st person singular | bilīvu | bilēf |
2nd person singular | bilīvis | bilivi |
3rd person singular | bilīvid | bilēf |
plural | bilīvad | bilivun |
subjunctive | present | past |
1st person singular | bilīve | bilivi |
2nd person singular | bilīves | bilivis |
3rd person singular | bilīve | bilivi |
plural | bilīven | bilivin |
imperative | present | |
singular | bilīf | |
plural | bilīvad | |
participle | present | past |
bilīvandi | bilivan |