bluoien
Old Dutch
editEtymology
editFrom Proto-West Germanic *blōan.
Verb
editbluoien
- to bloom
Inflection
editConjugation of bluoien (strong class 7 irregular / weak class 1)
infinitive | bluoien | |
---|---|---|
indicative | present | past |
1st person singular | bluoio, bluoion | bliew, bluoida |
2nd person singular | bluoies, bluoiest | bliewi, bluoidos |
3rd person singular | bluoiet | bliew, bluoida |
1st person plural | bluoion | bliewun, bluoidun |
2nd person plural | bluoiet | bliewut, bluoidut |
3rd person plural | bluoient | bliewun, bluoidun |
subjunctive | present | past |
1st person singular | bluoie | bliewi, bluoidi |
2nd person singular | bluoies, bluoiest | bliewi, bluoidis |
3rd person singular | bluoie | bliewi, bluoidi |
1st person plural | bluoien | bliewin, bluoidin |
2nd person plural | bluoiet | bliewit, bluoidit |
3rd person plural | bluoien | bliewin, bluoidin |
imperative | present | |
singular | bluoi | |
plural | bluoiet | |
participle | present | past |
bluoiendi | bluoit, gibluoit |
Descendants
editFurther reading
edit- “bluoien”, in Oudnederlands Woordenboek, 2012
Categories:
- Old Dutch terms derived from Proto-Germanic
- Old Dutch terms inherited from Proto-Germanic
- Old Dutch terms inherited from Proto-West Germanic
- Old Dutch terms derived from Proto-West Germanic
- Old Dutch lemmas
- Old Dutch verbs
- Old Dutch irregular verbs
- Old Dutch hiatus verbs
- Old Dutch irregular strong verbs
- Old Dutch class 1 weak verbs
- Old Dutch basic verbs
- Old Dutch class 7 strong verbs