bloeyen

Middle Dutch

Etymology

From Old Dutch bluoien.

Verb

bloeyen

1. to bloom, to blossom

Inflection

This verb needs an inflection-table template.

Derived terms

• bloeyenisse
• bloeysel
• volbloeyen

Descendants

• Dutch: bloeien
  • Afrikaans: bloei
• Limburgish: blöjje

Further reading

• “bloeyen”, in Vroegmiddelnederlands Woordenboek, 2000
• Verwijs, E., Verdam, J. (1885–1929) “bloeien”, in Middelnederlandsch Woordenboek, The Hague: Martinus Nijhoff, →ISBN, page bloeien