boczoń

See also: Boczoń

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *botьjanъ.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈbɔ.t͡ʂɔɲ/
• Rhymes: -ɔt͡ʂɔɲ
• Syllabification: bo‧czoń

Noun

boczoń m animal

1. (dialectal) stork (wading bird)

   Synonyms: see Thesaurus:bocian

Declension

Declension of boczoń

	singular	plural
nominative	boczoń	boczonie
genitive	boczonia	boczoni
dative	boczoniowi	boczoniom
accusative	boczonia	boczonie
instrumental	boczoniem	boczoniami
locative	boczoniu	boczoniach
vocative	boczoniu	boczonie

Further reading

• boczoń in Polish dictionaries at PWN