boevenklok
Dutch edit
Etymology edit
Compound of boef (“crook, criminal, thug”) + -en- + klok (“bell, clock”).
Pronunciation edit
Noun edit
boevenklok f (plural boevenklokken, diminutive boevenklokje n)
- (historical) curfew bell (indicating when establishments had to close and when it was illegal to be out on the street without a light, also used in similes in relation to loud voices)
- 1756, Vierde, en waarschynlyk laetste brief van den koopman te R. aan een zyner vrinden te A., page 3 & 4:
- Hy leere eerſt zelf verſtaen wat hy dryft, en wat beters dan ſchelden: anders heeft hy op zyn meeſt te wagten, dat ik hem een van onze Kraenkinders toeſtuure, die een ſtem als een boevenklok heeft, en ſchelden kan als een appelwyf, en die tegen hem ſchreeuwen zal, dat het dreunt.
- He should first learn to understand what he supposes, and something better than throwing insults, otherwise he should at least expect me to send him one of our crane workers, who has a voice like a curfew bell and can curse like an apple-wife, and who will shout at him so that his ears will pound.
- 1970, An Rutgers van der Loeff, Wrak onder water, Uitgeverij Ploegsma (publ.), page 90.
- Nog weer later – de boevenklok van negen uur had al geluid – schoten de jongens een paar maal weg, wanneer ze de wacht hoorden aankomen of de klepperman het uur hoorden roepen.
- Later still – the curfew bell of nine o'clock had already chimed – the boys dashed away a few times, when they heard the guard approaching or when they heard the time-announcer announcing the hour.
- Synonym: avondklok