Czech

edit

Etymology

edit

Inherited from Old Czech brněti, from Proto-Slavic *brьněti.

Pronunciation

edit
  • IPA(key): [ˈbr̩ɲɛt]
  • Hyphenation: br‧nět

Verb

edit

brnět impf

  1. to tingle

Conjugation

edit
Conjugation of brnět
infinitive brnět, brněti active adjective brnící
verbal noun passive adjective
present forms indicative imperative
singular plural singular plural
1st person brním brníme brňme
2nd person brníš brníte brň brňte
3rd person brní brní

The future tense: a combination of a future form of být + infinitive brnět.

participles past participles passive participles
singular plural singular plural
masculine animate brněl brněli brněn brněni
masculine inanimate brněly brněny
feminine brněla brněna
neuter brnělo brněla brněno brněna
transgressives present past
masculine singular brně
feminine + neuter singular brníc
plural brníce

Further reading

edit
  • brněti”, in Příruční slovník jazyka českého (in Czech), 1935–1957
  • brněti”, in Slovník spisovného jazyka českého (in Czech), 1960–1971, 1989
  • brnět”, in Internetová jazyková příručka (in Czech), 2008–2025