côper

See also: coper

Walloon

Etymology

From Old French coper, colper, from cop, colp, from Vulgar Latin *colpus (“stroke”), from Latin colaphus.

Pronunciation

• IPA^(key): /kõ.ˈpe/

Verb

côper (present participle côpant)

1. to cut

Conjugation

   —         —   Conjugation of the verb côper in Walloon   —   Codjowaedje do viebe côper e walon

infinitive			côper
gerund			côpant
auxiliary			aveur
past participle				masculine		feminine
		singular		côpé		côpeye
		plural		côpés		côpeyes
		singular			plural
		1st person	2nd person	3rd person	1st person	2nd person	3rd person
indicative		dji (dj')	ti (t')	i (il) / ele	dji (dj') / nos	vos	i (il)
	present	côpe	côpes	côpe	côpans	côpez	côpnut or côpèt
	imperfect	côpéve	côpéves	côpéve	côpéns	côpîz	côpént
	preterit	côpa	côpas	côpa	côpîs	côpîz	côpît
	future	côprè	côprès	côprè	côprans	côproz	côpront
	conditional	côpreu	côpreus	côpreut	côpréns	côprîz	côprént
subjunctive		ki dj'	ki t'	k' i (il) / k' ele	ki dj' / ki nos	ki vos	k' i (il)
	present	côpe	côpes	côpe	côpanxhe	côpoxhe	côpnuxhe or côpèxhe
	imperfect	côpaxhe	côpaxhes	côpaxhe	côpénxhe	côpîxhe	côpénxhe
imperative		—	ti	—	dji / nos	vos	—
	affirmative		côpe!		côpans!	côpez!

Related terms

• côp