cúirteoir

Irish

Etymology

From cúirt +‎ -óir.

Noun

cúirteoir m (genitive singular cúirteora, nominative plural cúirteoirí)

1. courtier, cavalier

Declension

Declension of cúirteoir

Third declension

Bare forms: Case Singular Plural Nominative cúirteoir cúirteoirí Vocative a chúirteoir a chúirteoirí Genitive cúirteora cúirteoirí Dative cúirteoir cúirteoirí

Forms with the definite article: Case Singular Plural Nominative an cúirteoir na cúirteoirí Genitive an chúirteora na gcúirteoirí Dative leis an gcúirteoir don chúirteoir leis na cúirteoirí

Mutation

Irish mutation
Radical	Lenition	Eclipsis
cúirteoir	chúirteoir	gcúirteoir
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.

Further reading

• Ó Dónaill, Niall (1977) “cúirteoir”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN
• de Bhaldraithe, Tomás (1959) “cúirteoir”, in English-Irish Dictionary, An Gúm
• “cúirteoir”, in New English-Irish Dictionary, Foras na Gaeilge, 2013-2024