cürüm

See also: curum

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish جرم (cürm), from Arabic جُرْم (jurm).

Pronunciation

• IPA^(key): /dʒy.ɾym/

Noun

cürüm (definite accusative cürmü, plural cürümler)

1. (law) crime

Declension

Inflection
Nominative	cürüm
Definite accusative	cürmü
	Singular	Plural
Nominative	cürüm	cürümler
Definite accusative	cürmü	cürümleri
Dative	cürme	cürümlere
Locative	cürümde	cürümlerde
Ablative	cürümden	cürümlerden
Genitive	cürmün	cürümlerin

References

• Nişanyan, Sevan (2002–) “cürüm”, in Nişanyan Sözlük
• Redhouse, James W. (1890) “جرم”, in A Turkish and English Lexicon‎^[1], Constantinople: A. H. Boyajian, page 655
• Avery, Robert et al., editors (2013), The Redhouse Dictionary Turkish/Ottoman English, 21st edition, Istanbul: Sev Yayıncılık, →ISBN