cauponarius
Latin
editEtymology
editPronunciation
edit- (Classical Latin) IPA(key): /kau̯.poːˈnaː.ri.us/, [käu̯poːˈnäːriʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /kau̯.poˈna.ri.us/, [käu̯poˈnäːrius]
Noun
editcaupōnārius m (genitive caupōnāriī or caupōnārī); second declension
Declension
editSecond-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | caupōnārius | caupōnāriī |
Genitive | caupōnāriī caupōnārī1 |
caupōnāriōrum |
Dative | caupōnāriō | caupōnāriīs |
Accusative | caupōnārium | caupōnāriōs |
Ablative | caupōnāriō | caupōnāriīs |
Vocative | caupōnārie | caupōnāriī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
References
edit- “cauponarius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- cauponarius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.