chemicus
Dutch edit
Etymology edit
Borrowed from Latin chēmicus, replacing earlier chymist. Equivalent to chemie + -icus.
Pronunciation edit
Noun edit
chemicus m (plural chemici, diminutive chemicusje n)
- chemist
- Synonym: scheikundige
Latin edit
Alternative forms edit
Etymology edit
Shortened from alchēmia (“alchemy”), from Arabic اَلْكِيمِيَاء (al-kīmiyāʔ), from Ancient Greek χυμείᾱ (khumeíā), + -icus.
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /ˈkʰeː.mi.kus/, [ˈkʰeːmɪkʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈke.mi.kus/, [ˈkɛːmikus]
Adjective edit
chēmicus (feminine chēmica, neuter chēmicum); first/second-declension adjective
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | chēmicus | chēmica | chēmicum | chēmicī | chēmicae | chēmica | |
Genitive | chēmicī | chēmicae | chēmicī | chēmicōrum | chēmicārum | chēmicōrum | |
Dative | chēmicō | chēmicō | chēmicīs | ||||
Accusative | chēmicum | chēmicam | chēmicum | chēmicōs | chēmicās | chēmica | |
Ablative | chēmicō | chēmicā | chēmicō | chēmicīs | |||
Vocative | chēmice | chēmica | chēmicum | chēmicī | chēmicae | chēmica |