ciliatus
Latin
editPronunciation
edit- (Classical Latin) IPA(key): /ki.liˈaː.tus/, [kɪlʲiˈäːt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /t͡ʃi.liˈa.tus/, [t͡ʃiliˈäːt̪us]
Adjective
editciliātus (feminine ciliāta, neuter ciliātum); first/second-declension adjective
Usage notes
edit- Used almost exclusively as a taxonomic epithet and thus not normally in inflected forms other than the nominative singular.
Declension
editFirst/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | ciliātus | ciliāta | ciliātum | ciliātī | ciliātae | ciliāta | |
Genitive | ciliātī | ciliātae | ciliātī | ciliātōrum | ciliātārum | ciliātōrum | |
Dative | ciliātō | ciliātō | ciliātīs | ||||
Accusative | ciliātum | ciliātam | ciliātum | ciliātōs | ciliātās | ciliāta | |
Ablative | ciliātō | ciliātā | ciliātō | ciliātīs | |||
Vocative | ciliāte | ciliāta | ciliātum | ciliātī | ciliātae | ciliāta |
Derived terms
editReferences
edit- ciliatus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)