circumponens
Latin edit
Etymology edit
Present participle of circumpōnō.
Participle edit
circumpōnēns (genitive circumpōnentis); third-declension one-termination participle
Declension edit
Third-declension participle.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | circumpōnēns | circumpōnentēs | circumpōnentia | ||
Genitive | circumpōnentis | circumpōnentium | |||
Dative | circumpōnentī | circumpōnentibus | |||
Accusative | circumpōnentem | circumpōnēns | circumpōnentēs circumpōnentīs |
circumpōnentia | |
Ablative | circumpōnente circumpōnentī1 |
circumpōnentibus | |||
Vocative | circumpōnēns | circumpōnentēs | circumpōnentia |
1When used purely as an adjective.