circumretiens
Latin edit
Etymology edit
Present participle of circumrētiō.
Participle edit
circumrētiēns (genitive circumrētientis); third-declension one-termination participle
Declension edit
Third-declension participle.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | circumrētiēns | circumrētientēs | circumrētientia | ||
Genitive | circumrētientis | circumrētientium | |||
Dative | circumrētientī | circumrētientibus | |||
Accusative | circumrētientem | circumrētiēns | circumrētientēs circumrētientīs |
circumrētientia | |
Ablative | circumrētiente circumrētientī1 |
circumrētientibus | |||
Vocative | circumrētiēns | circumrētientēs | circumrētientia |
1When used purely as an adjective.