citretum
Latin edit
Etymology edit
citrus (“citrus tree”) + -ētum (“grove”)
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /kiˈtreː.tum/, [kɪˈt̪reːt̪ʊ̃ˑ] or IPA(key): /kitˈreː.tum/, [kɪt̪ˈreːt̪ʊ̃ˑ]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /t͡ʃiˈtre.tum/, [t͡ʃiˈt̪rɛːt̪um] or IPA(key): /t͡ʃitˈre.tum/, [t͡ʃit̪ˈrɛːt̪um]
Noun edit
citrētum n (genitive citrētī); second declension
Declension edit
Second-declension noun (neuter).
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | citrētum | citrēta |
Genitive | citrētī | citrētōrum |
Dative | citrētō | citrētīs |
Accusative | citrētum | citrēta |
Ablative | citrētō | citrētīs |
Vocative | citrētum | citrēta |
References edit
- “citretum”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- citretum in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette