collaticius
Latin
editAlternative forms
editEtymology
editPronunciation
edit- (Classical Latin) IPA(key): /kol.laːˈtiː.ki.us/, [kɔlːʲäːˈt̪iːkiʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /kol.laˈti.t͡ʃi.us/, [kolːäˈt̪iːt͡ʃius]
Adjective
editcollātīcius (feminine collātīcia, neuter collātīcium); first/second-declension adjective
- brought together, achieved by collaboration
Declension
editFirst/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | collātīcius | collātīcia | collātīcium | collātīciī | collātīciae | collātīcia | |
Genitive | collātīciī | collātīciae | collātīciī | collātīciōrum | collātīciārum | collātīciōrum | |
Dative | collātīciō | collātīciō | collātīciīs | ||||
Accusative | collātīcium | collātīciam | collātīcium | collātīciōs | collātīciās | collātīcia | |
Ablative | collātīciō | collātīciā | collātīciō | collātīciīs | |||
Vocative | collātīcie | collātīcia | collātīcium | collātīciī | collātīciae | collātīcia |
Descendants
edit- → English: collatitious
- → Italian: collatizio
References
edit- “collaticius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- collaticius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.