crisimus
Latin
editEtymology
editBorrowed from Ancient Greek κρίσιμος (krísimos).
Pronunciation
edit- (Classical Latin) IPA(key): /ˈkri.si.mus/, [ˈkrɪs̠ɪmʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈkri.si.mus/, [ˈkriːs̬imus]
Adjective
editcrisimus (feminine crisima, neuter crisimum); first/second-declension adjective
Declension
editFirst/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | crisimus | crisima | crisimum | crisimī | crisimae | crisima | |
Genitive | crisimī | crisimae | crisimī | crisimōrum | crisimārum | crisimōrum | |
Dative | crisimō | crisimō | crisimīs | ||||
Accusative | crisimum | crisimam | crisimum | crisimōs | crisimās | crisima | |
Ablative | crisimō | crisimā | crisimō | crisimīs | |||
Vocative | crisime | crisima | crisimum | crisimī | crisimae | crisima |
References
edit- “crisimus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press