See also: Cruciata

Latin edit

Pronunciation edit

Participle edit

cruciāta

  1. inflection of cruciātus:
    1. nominative/vocative feminine singular
    2. nominative/accusative/vocative neuter plural

Participle edit

cruciātā

  1. ablative feminine singular of cruciātus

Noun edit

cruciāta f (genitive cruciātae); first declension

  1. a crusade

Usage notes edit

The secondary meaning of cruciātus "marked by a cross" and "crusader; crusade" develops in the 12th to 13th centuries and is often spelled with x (i.e. cruxiatus, also cruxatus, croxatus and variants) in Middle Latin. The feminine cruxata (for cruciāta) in the sense of "a crusade" is recorded in the 1280s.

Declension edit

First-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative cruciāta cruciātae
Genitive cruciātae cruciātārum
Dative cruciātae cruciātīs
Accusative cruciātam cruciātās
Ablative cruciātā cruciātīs
Vocative cruciāta cruciātae

References edit

  • Mittellateinisches Wörterbuch vol. 2 (1999), s.v. "cruciatus"
  • Charles du Fresne, sieur du Cange, Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 629a, s.v. "Cruciatæ"