crustularius
Latin
editEtymology
editPronunciation
edit- (Classical Latin) IPA(key): /krus.tuˈla.ri.us/, [krʊs̠t̪ʊˈɫ̪äriʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /krus.tuˈla.ri.us/, [krust̪uˈläːrius]
Noun
editcrustulārius m (genitive crustulāriī or crustulārī); second declension
- a seller of cakes, confectioner
Declension
editSecond-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | crustulārius | crustulāriī |
Genitive | crustulāriī crustulārī1 |
crustulāriōrum |
Dative | crustulāriō | crustulāriīs |
Accusative | crustulārium | crustulāriōs |
Ablative | crustulāriō | crustulāriīs |
Vocative | crustulārie | crustulāriī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
References
edit- “crustularius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- crustularius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- “crustulārius” on page 508 of the Oxford Latin Dictionary (2nd ed., 2012)