Turkish

edit

Etymology

edit

From Ottoman Turkish دوزینه (düzine, duzına), from Italian dozzina.

Noun

edit

düzine (definite accusative düzineyi, plural düzineler)

  1. dozen (twelve)

Declension

edit
Inflection
Nominative düzine
Definite accusative düzineyi
Singular Plural
Nominative düzine düzineler
Definite accusative düzineyi düzineleri
Dative düzineye düzinelere
Locative düzinede düzinelerde
Ablative düzineden düzinelerden
Genitive düzinenin düzinelerin
Possessive forms
Nominative
Singular Plural
1st singular düzinem düzinelerim
2nd singular düzinen düzinelerin
3rd singular düzinesi düzineleri
1st plural düzinemiz düzinelerimiz
2nd plural düzineniz düzineleriniz
3rd plural düzineleri düzineleri
Definite accusative
Singular Plural
1st singular düzinemi düzinelerimi
2nd singular düzineni düzinelerini
3rd singular düzinesini düzinelerini
1st plural düzinemizi düzinelerimizi
2nd plural düzinenizi düzinelerinizi
3rd plural düzinelerini düzinelerini
Dative
Singular Plural
1st singular düzineme düzinelerime
2nd singular düzinene düzinelerine
3rd singular düzinesine düzinelerine
1st plural düzinemize düzinelerimize
2nd plural düzinenize düzinelerinize
3rd plural düzinelerine düzinelerine
Locative
Singular Plural
1st singular düzinemde düzinelerimde
2nd singular düzinende düzinelerinde
3rd singular düzinesinde düzinelerinde
1st plural düzinemizde düzinelerimizde
2nd plural düzinenizde düzinelerinizde
3rd plural düzinelerinde düzinelerinde
Ablative
Singular Plural
1st singular düzinemden düzinelerimden
2nd singular düzinenden düzinelerinden
3rd singular düzinesinden düzinelerinden
1st plural düzinemizden düzinelerimizden
2nd plural düzinenizden düzinelerinizden
3rd plural düzinelerinden düzinelerinden
Genitive
Singular Plural
1st singular düzinemin düzinelerimin
2nd singular düzinenin düzinelerinin
3rd singular düzinesinin düzinelerinin
1st plural düzinemizin düzinelerimizin
2nd plural düzinenizin düzinelerinizin
3rd plural düzinelerinin düzinelerinin