dýrð

See also: dýrd

Icelandic

Etymology

From Old Norse dýrð, from Proto-Germanic *diuriþō. Cognates include Faroese dýrd and Swedish dyrd.

Pronunciation

• IPA^(key): /tirð/
• Rhymes: -irð

Noun

dýrð f (genitive singular dýrðar, nominative plural dýrðir)

1. glory, splendor

Declension

declension of dýrð

f-s2	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	dýrð	dýrðin	dýrðir	dýrðirnar
accusative	dýrð	dýrðina	dýrðir	dýrðirnar
dative	dýrð	dýrðinni	dýrðum	dýrðunum
genitive	dýrðar	dýrðarinnar	dýrða	dýrðanna

Related terms

• dýr (“expensive”)

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *diuriþō. Equivalent to dýrr (“dear, valuable”) + -ð (“abstract noun suffix”).

Noun

dýrð

1. glory
   • 1200s, Old Norwegian Homily Book (AM 619 4to.), Luke 2:14

     Dyrð sé guði á himnum, ok á jörðu friðr mönnum, er gott vilja.

     Glory to God in the highest, and on earth peace to men of good will.

Declension

  Declension of dýrð (strong i-stem)

feminine	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	dýrð	dýrðin	dýrðir	dýrðirnar
accusative	dýrð	dýrðina	dýrðir	dýrðirnar
dative	dýrð	dýrðinni	dýrðum	dýrðunum
genitive	dýrðar	dýrðarinnar	dýrða	dýrðanna

Related terms

• dýrr (“dear, valuable”)

Descendants

• Icelandic: dýrð
• Faroese: dýrd
• Swedish: dyrd
• Old Gutnish: dyrþ
• ⇒ Norwegian Nynorsk: dyrdestein