daemonium
Latin
editEtymology
editFrom Ancient Greek δαιμόνιον (daimónion).
Pronunciation
edit- (Classical Latin) IPA(key): /dae̯ˈmo.ni.um/, [d̪äe̯ˈmɔniʊ̃ˑ]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /deˈmo.ni.um/, [d̪eˈmɔːnium]
Noun
editdaemonium n (genitive daemoniī or daemonī); second declension
- demon (lesser, especially evil, spirit)
Declension
editSecond-declension noun (neuter).
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | daemonium | daemonia |
Genitive | daemoniī daemonī1 |
daemoniōrum |
Dative | daemoniō | daemoniīs |
Accusative | daemonium | daemonia |
Ablative | daemoniō | daemoniīs |
Vocative | daemonium | daemonia |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
Noun
editdaemonium
Descendants
editReferences
edit- “daemonium”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- daemonium in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.