debilitans
Latin edit
Etymology edit
Present participle of dēbilitō.
Participle edit
dēbilitāns (genitive dēbilitantis); third-declension one-termination participle
- crippling, debilitating
- Puella aegritudinem debilitantem habet.
- The girl has a debilitating illness.
Declension edit
Third-declension participle.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | dēbilitāns | dēbilitantēs | dēbilitantia | ||
Genitive | dēbilitantis | dēbilitantium | |||
Dative | dēbilitantī | dēbilitantibus | |||
Accusative | dēbilitantem | dēbilitāns | dēbilitantēs dēbilitantīs |
dēbilitantia | |
Ablative | dēbilitante dēbilitantī1 |
dēbilitantibus | |||
Vocative | dēbilitāns | dēbilitantēs | dēbilitantia |
1When used purely as an adjective.