desinens
Latin edit
Etymology edit
Present participle of dēsinō.
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /ˈdeː.si.nens/, [ˈd̪eːs̠ɪnẽːs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈde.si.nens/, [ˈd̪ɛːs̬inens]
Participle edit
dēsinēns (genitive dēsinentis); third-declension one-termination participle
Declension edit
Third-declension participle.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | dēsinēns | dēsinentēs | dēsinentia | ||
Genitive | dēsinentis | dēsinentium | |||
Dative | dēsinentī | dēsinentibus | |||
Accusative | dēsinentem | dēsinēns | dēsinentēs dēsinentīs |
dēsinentia | |
Ablative | dēsinente dēsinentī1 |
dēsinentibus | |||
Vocative | dēsinēns | dēsinentēs | dēsinentia |
1When used purely as an adjective.
Derived terms edit
- dēsinentia (Mediaeval)