Latin edit

Etymology edit

Present participle of dēsinō.

Pronunciation edit

Participle edit

dēsinēns (genitive dēsinentis); third-declension one-termination participle

  1. desisting

Declension edit

Third-declension participle.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative dēsinēns dēsinentēs dēsinentia
Genitive dēsinentis dēsinentium
Dative dēsinentī dēsinentibus
Accusative dēsinentem dēsinēns dēsinentēs
dēsinentīs
dēsinentia
Ablative dēsinente
dēsinentī1
dēsinentibus
Vocative dēsinēns dēsinentēs dēsinentia

1When used purely as an adjective.

Derived terms edit