desuefaciens
Latin edit
Etymology edit
Present participle of desuefaciō.
Participle edit
dēsuēfaciēns (genitive dēsuēfacientis); third-declension one-termination participle
Declension edit
Third-declension participle.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | dēsuēfaciēns | dēsuēfacientēs | dēsuēfacientia | ||
Genitive | dēsuēfacientis | dēsuēfacientium | |||
Dative | dēsuēfacientī | dēsuēfacientibus | |||
Accusative | dēsuēfacientem | dēsuēfaciēns | dēsuēfacientēs dēsuēfacientīs |
dēsuēfacientia | |
Ablative | dēsuēfaciente dēsuēfacientī1 |
dēsuēfacientibus | |||
Vocative | dēsuēfaciēns | dēsuēfacientēs | dēsuēfacientia |
1When used purely as an adjective.