dil bilimi

Turkish

Etymology

dil (“language”) +‎ bilimi (“science of”)

Pronunciation

• IPA^(key): [dil bilimi]
• Hyphenation: dil bi‧li‧mi

Noun

dil bilimi (definite accusative dil bilimini, plural dil bilimleri)

1. (linguistics) linguistics

Declension

Declension of dil bilimi

	singular (tekil)	plural (çoğul)
nominative (yalın)	dil bilimi	dil bilimleri
definite accusative (belirtme)	dil bilimini	dil bilimlerini
dative (yönelme)	dil bilimine	dil bilimlerine
locative (bulunma)	dil biliminde	dil bilimlerinde
ablative (ayrılma)	dil biliminden	dil bilimlerinden
genitive (tamlayan)	dil biliminin	dil bilimlerinin

References

• Güncel Sözlük