dimotus
Latin edit
Etymology edit
Perfect passive participle of dīmoveō
Participle edit
dīmōtus (feminine dīmōta, neuter dīmōtum); first/second-declension participle
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | dīmōtus | dīmōta | dīmōtum | dīmōtī | dīmōtae | dīmōta | |
Genitive | dīmōtī | dīmōtae | dīmōtī | dīmōtōrum | dīmōtārum | dīmōtōrum | |
Dative | dīmōtō | dīmōtō | dīmōtīs | ||||
Accusative | dīmōtum | dīmōtam | dīmōtum | dīmōtōs | dīmōtās | dīmōta | |
Ablative | dīmōtō | dīmōtā | dīmōtō | dīmōtīs | |||
Vocative | dīmōte | dīmōta | dīmōtum | dīmōtī | dīmōtae | dīmōta |
References edit
- “dimotus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press