dioecetes
Latin edit
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /di.oe̯ˈkeː.teːs/, [d̪ioe̯ˈkeːt̪eːs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /di.eˈt͡ʃe.tes/, [d̪ieˈt͡ʃɛːt̪es]
Noun edit
dioecētēs m (genitive dioecētae); first declension
Declension edit
First-declension noun (masculine Greek-type with nominative singular in -ēs).
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | dioecētēs | dioecētae |
Genitive | dioecētae | dioecētārum |
Dative | dioecētae | dioecētīs |
Accusative | dioecētēn | dioecētās |
Ablative | dioecētē | dioecētīs |
Vocative | dioecētē | dioecētae |
References edit
- “dioecetes”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “dioecetes”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- dioecetes in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.