Latin

edit

Etymology

edit

Perfect passive participle of displiceō

Participle

edit

displicuitus (feminine displicuita, neuter displicuitum); first/second-declension participle

  1. This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text {{rfdef}}.

Declension

edit

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative displicuitus displicuita displicuitum displicuitī displicuitae displicuita
Genitive displicuitī displicuitae displicuitī displicuitōrum displicuitārum displicuitōrum
Dative displicuitō displicuitō displicuitīs
Accusative displicuitum displicuitam displicuitum displicuitōs displicuitās displicuita
Ablative displicuitō displicuitā displicuitō displicuitīs
Vocative displicuite displicuita displicuitum displicuitī displicuitae displicuita