doğa
See also: Appendix:Variations of "doga"
Turkish edit
Etymology edit
From doğmak (“to be born”), a calque of Latin nātūra (“birth”), intended to and displaced archaic tabiat.[1]
Pronunciation edit
Noun edit
doğa (definite accusative doğayı, plural doğalar)
Declension edit
| Inflection | ||
|---|---|---|
| Nominative | doğa | |
| Definite accusative | doğayı | |
| Singular | Plural | |
| Nominative | doğa | doğalar |
| Definite accusative | doğayı | doğaları |
| Dative | doğaya | doğalara |
| Locative | doğada | doğalarda |
| Ablative | doğadan | doğalardan |
| Genitive | doğanın | doğaların |
Derived terms edit
References edit
- ^ Lewis, Geoffrey (1999) The Turkish Language Reform: A Catastrophic Success, Oxford, New York: Oxford University Press, page 115