dręchnąć

Old Polish

Etymology

From dręchły +‎ -nąć. First attested in 1431. Cognate with Russian дря́хнуть (drjáxnutʹ).

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /dræ̃xnɑ̃t͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /dræ̃xnɑ̃t͡ɕ/

Verb

dręchnąć impf (perfective zdręchnąć)

1. to deteriorate, to weaken
   • 1885-2024 [1431], Jan Baudouina de Courtenay, Jan Karłowicz, Antoni Adam Kryńskiego, Malinowski Lucjan, editors, Prace Filologiczne‎^[1], volume V, Kurów (Bochnia), page 64:

     Infirmus discrepatur, decrepat, drøchne

     [Infirmus discrepatur, decrepat, dręchnie]

References

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “dręchnąć”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN