dugnaður

Icelandic

Etymology

From Old Norse dugnaðr.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈtʏɣnaːðʏr/

Noun

dugnaður m (genitive singular dugnaðar, no plural)

1. energy, activity, diligence

   Synonyms: dugur, kraftur, atorka

Declension

declension of dugnaður

m-s3	singular
	indefinite	definite
nominative	dugnaður	dugnaðurinn
accusative	dugnað	dugnaðinn
dative	dugnaði	dugnaðinum / dugnaðnum
genitive	dugnaðar	dugnaðarins