duumviratus
Latin
editEtymology
editPronunciation
edit- (Classical Latin) IPA(key): /du.um.u̯iˈraː.tus/, [d̪uʊmu̯ɪˈräːt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /du.um.viˈra.tus/, [d̪uːmviˈräːt̪us]
Noun
editduumvirātus m (genitive duumvirātūs); fourth declension
- duumvirate (rank or office of a duumvir)
Declension
editFourth-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | duumvirātus | duumvirātūs |
Genitive | duumvirātūs | duumvirātuum |
Dative | duumvirātuī | duumvirātibus |
Accusative | duumvirātum | duumvirātūs |
Ablative | duumvirātū | duumvirātibus |
Vocative | duumvirātus | duumvirātūs |
Descendants
edit- Russian: дуумвират (duumvirat)
References
edit- “duumviratus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- duumviratus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.