dyskredytacja

Polish

Etymology

Borrowed from French discréditation.

Pronunciation

• IPA^(key): /dɨs.krɛ.dɨˈtat͡s.ja/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -at͡sja
• Syllabification: dys‧kre‧dy‧tac‧ja

Noun

dyskredytacja f

1. (literary) discredit (act or state)

Declension

Declension of dyskredytacja

	singular	plural
nominative	dyskredytacja	dyskredytacje
genitive	dyskredytacji	dyskredytacji/dyskredytacyj (archaic)
dative	dyskredytacji	dyskredytacjom
accusative	dyskredytację	dyskredytacje
instrumental	dyskredytacją	dyskredytacjami
locative	dyskredytacji	dyskredytacjach
vocative	dyskredytacjo	dyskredytacje

Derived terms

verbs

• dyskredytować
• zdyskredytować

 

Further reading

• dyskredytacja in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• dyskredytacja in Polish dictionaries at PWN