dysocjant

Polish

Etymology

Ultimately derived from Latin dissociāns.

Pronunciation

• IPA^(key): /dɨˈsɔt͡s.jant/
• Rhymes: -ɔt͡sjant
• Syllabification: dy‧soc‧jant

Noun

dysocjant m inan

1. dissociative, dissociative drug

   Hypernym: psychodelik

Declension

Declension of dysocjant

	singular	plural
nominative	dysocjant	dysocjanty
genitive	dysocjantu	dysocjantów
dative	dysocjantowi	dysocjantom
accusative	dysocjant	dysocjanty
instrumental	dysocjantem	dysocjantami
locative	dysocjancie	dysocjantach
vocative	dysocjancie	dysocjanty

Related terms

adjective

• dysocjacyjny

 

noun

• dysocjacja

 

verb

• dysocjować impf