dziejopisarz

Polish

Etymology

From dziejopis +‎ -arz.

Pronunciation

• IPA^(key): /d͡ʑɛ.jɔˈpi.saʂ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -isaʂ
• Syllabification: dzie‧jo‧pi‧sarz

Noun

dziejopisarz m pers

1. (archaic) chronicler (one who writes a chronicle)

   Synonyms: dziejopis, dziejopisca, kronikarz

Declension

Declension of dziejopisarz

	singular	plural
nominative	dziejopisarz	dziejopisarze
genitive	dziejopisarza	dziejopisarzy / dziejopisarzów
dative	dziejopisarzowi	dziejopisarzom
accusative	dziejopisarza	dziejopisarzy / dziejopisarzów
instrumental	dziejopisarzem	dziejopisarzami
locative	dziejopisarzu	dziejopisarzach
vocative	dziejopisarzu	dziejopisarze

Further reading

• dziejopisarz in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• dziejopisarz in Polish dictionaries at PWN