dziwkarz

Polish

Etymology

From dziwka (“slut, whore”) +‎ -arz.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈd͡ʑif.kaʂ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ifkaʂ
• Syllabification: dziw‧karz

Noun

dziwkarz m pers

1. (colloquial, derogatory) whoremonger

   Synonym: kurwiarz

Declension

Declension of dziwkarz

	singular	plural
nominative	dziwkarz	dziwkarze
genitive	dziwkarza	dziwkarzy
dative	dziwkarzowi	dziwkarzom
accusative	dziwkarza	dziwkarzy
instrumental	dziwkarzem	dziwkarzami
locative	dziwkarzu	dziwkarzach
vocative	dziwkarzu	dziwkarze

Derived terms

adjective

• dziwkarski

 

Further reading

• dziwkarz in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• dziwkarz in Polish dictionaries at PWN