eigenrechter

Dutch

Etymology

Univerbation of eigen (“own”) +‎ rechter (“judge”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌɛi̯.ɣə(n)ˈrɛx.tər/
• Hyphenation: ei‧gen‧rech‧ter

Noun

eigenrechter m (plural eigenrechters, diminutive eigenrechtertje n)

1. Uncommon spelling of eigen rechter.

Related terms

• eigenrichtig
• eigenrichting