enodabilis
Latin edit
Etymology edit
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /eː.noːˈdaː.bi.lis/, [eːnoːˈd̪äːbɪlʲɪs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /e.noˈda.bi.lis/, [enoˈd̪äːbilis]
Adjective edit
ēnōdābilis (neuter ēnōdābile); third-declension two-termination adjective
Declension edit
Third-declension two-termination adjective.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | ēnōdābilis | ēnōdābile | ēnōdābilēs | ēnōdābilia | |
Genitive | ēnōdābilis | ēnōdābilium | |||
Dative | ēnōdābilī | ēnōdābilibus | |||
Accusative | ēnōdābilem | ēnōdābile | ēnōdābilēs ēnōdābilīs |
ēnōdābilia | |
Ablative | ēnōdābilī | ēnōdābilibus | |||
Vocative | ēnōdābilis | ēnōdābile | ēnōdābilēs | ēnōdābilia |
Derived terms edit
References edit
- “enodabilis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- enodabilis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.