Latin

edit

Etymology

edit

Perfect passive participle of ēvehō.

Participle

edit

ēvectus (feminine ēvecta, neuter ēvectum); first/second-declension participle

  1. carried out
    • c. 77 CE – 79 CE, Pliny the Elder, Naturalis Historia 18.6.28:
      Cato inter prima spectari iubet, ut solum sua virtute valeat qua dictum est positione, ut operariorum copia prope sit oppidumque validum, ut navigiorum evectus vel itinerum, ut bene aedificatus et cultus.

Declension

edit

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative ēvectus ēvecta ēvectum ēvectī ēvectae ēvecta
Genitive ēvectī ēvectae ēvectī ēvectōrum ēvectārum ēvectōrum
Dative ēvectō ēvectō ēvectīs
Accusative ēvectum ēvectam ēvectum ēvectōs ēvectās ēvecta
Ablative ēvectō ēvectā ēvectō ēvectīs
Vocative ēvecte ēvecta ēvectum ēvectī ēvectae ēvecta

References

edit
  • evectus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • evectus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • evectus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.