expedit
Latin edit
Verb edit
expedit
Swedish edit
Etymology edit
Borrowed from Latin expedītus, from expedīre. Cognate of English expedite.
Noun edit
expedit c
Declension edit
Declension of expedit | ||||
---|---|---|---|---|
Singular | Plural | |||
Indefinite | Definite | Indefinite | Definite | |
Nominative | expedit | expediten | expediter | expediterna |
Genitive | expedits | expeditens | expediters | expediternas |