facia
English edit
Noun edit
facia (plural facias)
- Alternative form of fascia
Anagrams edit
Latin edit
Etymology edit
Attested in Vergilius (7th. c.).[1]
Noun edit
facia f (genitive faciae); first declension (Early Medieval Latin)
- Alternative form of faciēs (“face”)
Declension edit
First-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | facia | faciae |
Genitive | faciae | faciārum |
Dative | faciae | faciīs |
Accusative | faciam | faciās |
Ablative | faciā | faciīs |
Vocative | facia | faciae |
Descendants edit
- see: faciēs
References edit
- ^ Walther von Wartburg (1928–2002) “facies”, in Französisches Etymologisches Wörterbuch (in German), volumes 3: D–F, page 357
Turkish edit
Etymology edit
From Ottoman Turkish فاجعه (faci'a), from Arabic فَاجِعَة (fājiʕa). Compare Azerbaijani faciə.
Pronunciation edit
Audio (file)
Noun edit
facia (definite accusative faciayı, plural facialar)
- catastrophe, tragedy
- 1935 November 13, “Facianın plânçosu: 24 ölü ve kayıb!”, in Cumhuriyet, Istanbul:
- Evvelki geceki Inebolu vapuru faciasının kurbanları hakkında yapılan tahkikat ve tetkikat ilk tahminlerin biraz mubalâğali olduğunu göstermiştir.
- (please add an English translation of this quotation)
References edit
- Nişanyan, Sevan (2002–) “facia”, in Nişanyan Sözlük
- Redhouse, James W. (1890) “فاجع”, in A Turkish and English Lexicon[1], Constantinople: A. H. Boyajian, page 1358
- Avery, Robert et al., editors (2013), The Redhouse Dictionary Turkish/Ottoman English, 21st edition, Istanbul: Sev Yayıncılık, →ISBN