falsiloquium
Latin edit
Etymology edit
From falsus + loquor + -ium.
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /fal.siˈlo.kʷi.um/, [fäɫ̪s̠ɪˈɫ̪ɔkʷiʊ̃ˑ]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /fal.siˈlo.kwi.um/, [fälsiˈlɔːkwium]
Noun edit
falsiloquium n (genitive falsiloquiī or falsiloquī); second declension
- false speaking, falsehood
Declension edit
Second-declension noun (neuter).
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | falsiloquium | falsiloquia |
Genitive | falsiloquiī falsiloquī1 |
falsiloquiōrum |
Dative | falsiloquiō | falsiloquiīs |
Accusative | falsiloquium | falsiloquia |
Ablative | falsiloquiō | falsiloquiīs |
Vocative | falsiloquium | falsiloquia |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
References edit
- “falsiloquium”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- falsiloquium in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.