loquor
LatinEdit
EtymologyEdit
From Proto-Italic *tlokʷōr, from Proto-Indo-European *telkʷ-; see also Sanskrit तर्क (tarka, “conjecture”), Old Church Slavonic тлъкъ (tlŭkŭ, “interpreter”) and Old Irish do·tluchethar (“to ask”), ad·tluchedar (“to thank”).
PronunciationEdit
VerbEdit
loquor (present infinitive loquī, perfect active locūtus sum); third conjugation, deponent
- I say, speak, tell, talk
- c. 54 CE, Seneca the Younger, Phaedra :
- Cūrae levēs locuntur, ingentēs stupent.
- Trivial concerns talk, great ones are speechless.
- Cūrae levēs locuntur, ingentēs stupent.
- I declare, utter
ConjugationEdit
Conjugation of loquor (third conjugation, deponent) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | loquor | loqueris, loquere | loquitur | loquimur | loquiminī | loquuntur |
imperfect | loquēbar | loquēbāris, loquēbāre | loquēbātur | loquēbāmur | loquēbāminī | loquēbantur | |
future | loquar | loquēris, loquēre | loquētur | loquēmur | loquēminī | loquentur | |
perfect | locūtus + present active indicative of sum | ||||||
pluperfect | locūtus + imperfect active indicative of sum | ||||||
future perfect | locūtus + future active indicative of sum | ||||||
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | loquar | loquāris, loquāre | loquātur | loquāmur | loquāminī | loquantur |
imperfect | loquerer | loquerēris, loquerēre | loquerētur | loquerēmur | loquerēminī | loquerentur | |
perfect | locūtus + present active subjunctive of sum | ||||||
pluperfect | locūtus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | loquere | — | — | loquiminī | — |
future | — | loquitor | loquitor | — | — | loquuntor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | loquī | locūtum esse | locūtūrum esse | — | — | — | |
participles | loquēns | locūtus | locūtūrus | — | — | loquendus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||
loquendī | loquendō | loquendum | loquendō | locūtum | locūtū |
Derived termsEdit
- aliēniloquium
- alloquium
- alloquor
- anteloquium
- astriloquus
- blandiloquium
- blandiloquus
- breviloquēns
- breviloquium
- breviloquus
- caeliloquus
- circumloquor
- colloquium
- colloquor
- confīdentiloquus
- doctiloquus
- dulciloquus
- ēloquium
- ēloquor
- fallāciloquus
- falsiloquium
- falsiloquus
- fātiloquium
- flexiloquus
- grandiloquus
- ināniloquium
- ināniloquus
- inēloquax
- inēloquēns
- inēloquibilis
- inesubtililoquus
- interloquor
- largiloquus
- lātiloquēns
- locūtīlis
- locūtiō
- locūtor
- locūtōrium
- locūtulēius
- locūtuleus
- locūtus
- longiloquium
- loquāx
- loquēla
- loquēlāris
- loquēns
- loquitor
- magniloquax
- magniloquium
- magniloquus
- maliloquax
- maliloquium
- maliloquus
- mendāciloquium
- mendāciloquus
- minūtiloquium
- multiloquus
- Nugipalamloquides
- obliquoloquus
- obloquium
- obloquor
- parciloquium
- pauciloquium
- pereloquēns
- planiloquus
- praeloquor
- prōloquor
- reloquus
- risiloquium
- sanctiloquus
- sōliloquium
- stultiloquium
- stultiloquus
- suāviloquēns
- suāviloquium
- suāviloquus
- superbiloquentia
- tardiloquus
- Tedigniloquides
- terriloquus
- tolūtiloquentia
- trāloquor
- turpiloquium
- Vāniloquidōrus
- vāniloquium
- vāniloquus
- ventriloquus
- vēriloquium
- vēriloquus
- versiloquus
- versūtiloquus
Related termsEdit
- allocūtiō
- allocūtus
- blandiloquentia
- blandiloquentulus
- breviloquentia
- collocūtiō
- collocūtor
- ēlocūtīlis
- ēlocūtiō
- ēlocūtōrius
- ēlocūtus
- ēloquēns
- ēloquenter
- ēloquentia
- interlocūtiō
- locūtiō
- locūtor
- locūtuleus
- loquācitās
- loquāciter
- loquāculus
- loquentia
- magniloquentia
- multiloquax
- multiloquentia
- multiloquium
- oblocūtiō
- oblocūtor
- praelocūtiō
- praelocūtor
- prōlocūtiō
- prōlocūtor
- prōlocūtrix
- prōlocūtus
- prōloquium
- stultiloquentia
- suāviloquentia
- subtililoquentia
- vāniloquentia
- vēriloquax
ReferencesEdit
- loquor in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- loquor in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- loquor in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré Latin-Français, Hachette
- Carl Meissner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- to be unable to speak for emotion: prae lacrimis loqui non posse
- the matter speaks for itself: res ipsa (pro me apud te) loquitur
- to make contradictory, inconsistent statements: pugnantia loqui (Tusc. 1. 7. 13)
- (1) to speak vehemently, passionately; (2) to speak pompously, boastfully: magnifice loqui, dicere
- (1) to speak Latin, (2) to speak good Latin (also bene latine), (3) to express oneself clearly: latine loqui (Brut. 45. 166)
- to speak the Greek language: graece or graeca lingua loqui
- to think one thing, say another; to conceal one's opinions: aliter sentire ac loqui (aliud sentire, aliud loqui)
- to speak personally to..: coram loqui (cum aliquo)
- speak up, please: clarius loquere
- to be unable to speak for emotion: prae lacrimis loqui non posse